Χαζεύοντας φωτογραφίες στον υπολογιστή μου, έκανα μια αληθινή βόλτα στα χρόνια που έχουν περάσει.  Πήγα πολύ πίσω στο χρόνο. Τότε ακόμα που δεν είχα γνωρίσει το Νίκο και δεν είχα παιδιά… μέχρι σήμερα.

Οι φωτογραφίες πάντα με κάνουν να χαμογελώ! Μου θυμίζουν στιγμές που έχω σχεδόν ξεχάσει, μια εικόνα μου φέρνει στο μυαλό μια ολόκληρη ιστορία, ένα ολόκληρο καλοκαίρι. Ανακαλώ αστείες στιγμές, συζητήσεις, προβληματισμούς μιας εποχής που σχεδόν έχει φύγει από τη μνήμη μου.

Αυτή τη φορά στάθηκα λίγο παραπάνω στις φωτογραφίες που έχω με τις φίλες μου, πόσα χρόνια έχουν περάσει, πόσα καλοκαίρια, πόσες αλλαγές στις ζωές μας. Τόσες δύσκολες και όμορφες στιγμές, τόσα γέλια, πειράγματα. Και ακόμα είμαστε μαζί. Οι ζωές μας αλλάζουν κάποιες έχουμε παιδιά, κάποιες όχι, κάποιες δουλεύουν λιγότερο, κάποιες περισσότερο, κάποιες μένουν κοντά, κάποιες αρκετά χιλιόμετρα μακριά, όμως είμαστε πάντα μαζί. Πάντα θα βρούμε χρόνο και διάθεση για ένα κρασί μετά τη δουλειά, πάντα θα χαρούμε η μια με τη χαρά της άλλης, πάντα θα διασκεδάσουμε μαζί. Πάντα μέσα στο ζόρικο πρόγραμμα μας θα βρούμε ένα τριήμερο μόνο για μας. Και όπως λέει η Ράνια όταν βρισκόμαστε «πάντα έχουμε κάτι να πούμε»! Πάντα όμως, όσες ώρες ή μέρες και να μας αφήσεις μαζί.

Οι φίλοι μας είναι πραγματικά η οικογένεια που διαλέγουμε να έχουμε. Και αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι οι πραγματικοί φίλοι είναι δώρο! Βρείτε  χρόνο να δείτε τις φίλες σας, μια συζήτηση μαζί τους θα σας αλλάξει τη διάθεση!