Τη γιορτή του πάτερα την έμαθα σε σχετικά μεγάλη ηλικία. Μάλλον όταν ο Ερμής ήταν στον παιδικό. Η γιορτή του πάτερα ή ημέρα του πάτερα γιορτάζεται κάθε χρόνο, την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου.

Ο μπαμπάς είναι το ίδιο σημαντικός με τη μαμά στο μεγάλωμα των παιδιών. Ο καθένας από τους γονείς έχει το ρόλο του και μαθαίνει με τις συμπεριφορές του διαφορετικά πράγματα στα παιδιά του.

Ο δικός μου μπαμπάς μου έδωσε πολλά. Και δεν εννοώ τα υλικά αλλά  αυτά που μου έμαθε. Ο μπαμπάς μου λοιπόν, φρόντιζε κάθε βράδυ να μου λέει δυο παραμύθια πριν κοιμηθώ, να με φιλάει και να μου λέει καληνύχτα κάθε βράδυ. Μου έμαθε με τη συμπεριφορά του απέναντι στη ζωή ότι όλα μπορούν να γίνουν, αρκεί να έχεις στόχους και να προσπαθείς για αυτούς, με αγαπάει τόσο πολύ και με κάνει να νιώθω τόσο σημαντική που τίποτα μέτριο δεν μπορεί να με κρατήσει. Πίστευε πάντα σε μένα, χωρίς να με πνίγει, μου επέτρεψε πολλές φορές να πέσω για να μάθω να σηκώνομαι, με δικαίωνε πάντα όταν ένιωθα ότι αδικούμαι. Ακόμα αυτό κάνει.

Αν έκανε λάθη; Πολλά!!! Ποιος γονιός δεν κάνει λάθη; Αυτό όμως που κρατάω είναι ότι μου έδωσε φτερά να πετάω και νιώθω πάντα ασφαλής, αυτά για μένα είναι τα σημαντικά.

Σήμερα έχω κοντά μου το Νίκο που είναι ο σύμμαχος μου στο μεγάλωμα των παιδιών. Τα παιδιά μου χρειάζονται την αγάπη του και την αποδοχή του. Τον προτιμούν στο παιχνίδι γιατί τα αφήνει πιο ελεύθερα, ξέρετε πως είναι οι μπαμπάδες, πάντα παιδιά, ίσως για αυτό είναι πιο διασκεδαστικοί από τις μαμάδες.

χρόνια πολλά σε όλους τους μπαμπάδες!

χρόνια πολλά και στον δικό μου μπαμπά!