Πριν λίγες μέρες ήταν τα γενέθλια μου. 36 λοιπόν. Άλλη μια χρονιά πέρασε. Κάθε χρόνο την ημέρα των γενεθλίων μου, κάθομαι  και μετράω τι έχω κάνει και τι όχι από αυτά που ήθελα την χρονιά που πέρασε. Τι μου έμαθαν οι δυσκολίες που ήρθαν, πόσα από αυτά που με στεναχώρησαν άξιζαν τον κόπο. Άλλοι αυτό το κάνουν την πρωτοχρονιά, εγώ πάντα το κάνω στα γενέθλια μου.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτή η μέρα για μένα είναι η ομορφότερη  του χρόνου, είναι η δική μου μέρα. Όλη δική μου, για να ασχοληθώ με τον εαυτό μου μέσα και έξω. Να με κακομάθω λίγο, να βάλω νέους στόχους και να δω αν πέτυχα τους παλιούς.

Εντάξει, δεν είναι εύκολο να πετύχω πάντα όλη τη λίστα. Σημασία έχει να πετύχω τα πιο σημαντικά, τα πιο ουσιαστικά, αυτά που με κάνουν πραγματικά χαρούμενη και γεμάτη.

Η λίστα μου για φέτος:

Να μάθω να λέω όχι. (αυτό το είχα και πέρυσι)

Να περνάω λίγο περισσότερο χρόνο με το Νίκο. (Και αυτό)

Να κάνω εκείνο το ταξίδι στο Μαρόκο που συνέχεια το λέω και ακόμη δεν το έχω προγραμματίσει.

Να αλλάξω ότι δεν με κάνει χαρούμενη.

Να γελάω περισσότερο.

Να λέω πιο συχνά σ’ αγαπώ στα αγαπημένα μου πρόσωπα.

Να έχω λίγο παραπάνω χρόνο για μένα.

Να μην θεωρώ τίποτα δεδομένο.

Φέτος πριν σβήσω τα κεριά  μου, έκλεισα τα μάτια και ευχήθηκα, να είμαι χαρούμενη, να γελάω πολύ και να έχω δίπλα μου όλους όσους αγαπώ…για πάντα!!!!