Μια πολλή συνηθισμένη ιστορία μέσα στις οικογένειες, είναι η δυσκολία που έχουν τα περισσότερα παιδιά να αφήσουν το κρεβάτι της μαμάς και του μπαμπά και να πάνε στο δικό τους να κοιμηθούν μόνα τους. Φυσικά το δικό μου το παιδί δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.

Όταν επιστρέψαμε σπίτι με τον Ερμή από το μαιευτήριο για ένα πράγμα ήμουν σίγουρη. ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΔΕΝ ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΠΟΤΕ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΑΣ. Το είπα πολλές φορές. Σκεφτόμουν σοβαρά να τον κοιμίζω από την αρχή στο δικό του δωμάτιο για να είμαι σίγουρη ότι δεν θα έχω θέματα με τον ύπνο αργότερα. Όπως μπορείτε να καταλάβετε δεν το έκανα. Η κούραση και το ξενύχτι των πρώτων ημερών με έκαναν τόσο αδύναμη που η εύκολη λύση για μένα ήταν το μωρό μου να έρθει δίπλα μου. Έτσι τουλάχιστον γλίτωνα τα δρομολόγια μέσα στη νύχτα. Σύντομα το μωράκι μου μεγάλωσε και το νυχτερινό ξύπνημα ήταν πια παρελθόν. Είχε έρθει η ώρα να επιστρέψει στο δωμάτιό του. Και αυτό κάναμε. Το κρεβατάκι του Ερμή πήγε στο χώρο του. Εγώ όμως δυσκολευόμουν πολύ να αφήσω το μωράκι μου από την αγκαλιά μου, ήταν βλέπετε τόσο γλυκούλης. Τον τάιζα και τον κοίμιζα  στην αγκαλιά . Ήταν μια πολλή τρυφερή στιγμή για μένα. Το έκανα αυτό για αρκετό καιρό χωρίς πραγματικά να μπορώ να αναλογιστώ πόσο δύσκολα θα κόψω μια τόσο κακιά συνήθεια. Ήταν και αυτή μια από τις φορές που το συναίσθημα κέρδισε τις γνώσεις.

Ο καιρός πέρασε, ο Ερμής μεγάλωσε, και το μόνο κρεβάτι που κοιμόταν με χαρά, χωρίς γκρίνια ήταν το δικό μας. Στο δικό του πήγαινε καμιά φορά και μόνο αν έμενα εγώ μαζί του το βράδυ. Είχε συνδυάσει τον ύπνο με μένα και όχι με το κρεβάτι του. Δυσκολευτήκαμε πάρα πολύ να αλλάξουμε αυτό το καθεστώς. Ξεκίνησα με τον μεσημεριανό ύπνο, “Ερμή μου αυτό είναι το κρεβάτι σου, πάρε το αρκουδάκι σου, ξάπλωσε και η μαμά θα σου πει μια ιστορία.” Κάπως έτσι άρχισε να κοιμάται μόνος τα μεσημέρια, για το βράδυ ούτε λόγος. Δεν άντεχε ούτε να το ακούσει. Σιγά σιγά με πολλή υπομονή καταφέραμε να τον βάλουμε στο κρεβάτι του και για τον βραδινό ύπνο. Στην αρχή καθόμουν δίπλα του λέγοντας ιστορίες μέχρι να κοιμηθεί. Μέρα με τη μέρα οι ιστορίες γινόταν πιο μικρές, έτσι έμαθε να κοιμάται με ένα φιλί για καληνύχτα.

Όπως μπορείτε να καταλάβετε με την  Ίριδα λειτούργησα πολύ διαφορετικά στο θέμα του ύπνου. Από πολύ νωρίς η ρουτίνα του βραδινού της ύπνου ήταν συγκεκριμένη. Μπάνιο, γάλα, κρεβατάκι. Την άφηνα στο κρεβατάκι της μέχρι να κοιμηθεί. Δεν την πήγα ποτέ εκεί κοιμισμένη. Ήθελα από πολύ μικρή να συνδυάσει τον ύπνο με το κρεβάτι και όχι με την αγκαλιά. Και κατάλαβα ότι έχω πολλές ευκαιρίες  μέσα στην μέρα για να την αγκαλιάσω, και να έχουμε τρυφερές στιγμές.

Όταν το παιδί πάει στο δικό του δωμάτιο και κοιμάται μόνο του γίνεται πιο ανεξάρτητο, πιο αυτόνομο. και αυτό είναι ένα σημαντικό βήμα για την εξέλιξή του.

5 τρόποι για να μάθουμε στο παιδί μας να κοιμάται μόνο του:
1. H  ρουτίνα είναι πολύ σημαντική. Το παιδί πρέπει κάθε βράδυ την ίδια ώρα να κάνει μπάνιο, να πίνει γάλα και να μπαίνει στο κρεβάτι του.
2. Μένουμε δίπλα του για λίγο, αν είναι μεγαλύτερο μπορούμε να πούμε και ένα παραμύθι, αλλά όχι μέχρι να το πάρει ο ύπνος.
3. Το ενθαρρύνουμε κάθε βράδυ να κοιμάται στο κρεβάτι του. Ακόμη και αν έρθει στο κρεβάτι μας κατά τη διάρκεια της νύχτας, εμείς το πηγαίνουμε πίσω στο δωμάτιό του.
4. Δεν το αφήνουμε να κλαίει μόνο του για πολλή  ώρα. Αν το παιδί κλαίει και αντιδρά καλό είναι να πηγαίνουμε στο δωμάτιο του και να του εξηγούμε ότι είναι βράδυ και πρέπει να κοιμηθεί.
5. Αφήστε ένα φως αναμμένο κατά τη διάρκεια της νύχτας. Και φροντίστε να είναι τα παιχνίδια αποθηκευμένα για να μην δημιουργούνται σκιές που μπορεί να το τρομάζουν.