Πριν λίγες μέρες έπινα καφέ. Δίπλα μου κάθονταν μια μαμά με το αγοράκι της. Το αγοράκι περίπου ενός έτους!

Όπως συνήθως συμβαίνει με τα παιδιά, έτσι και αυτό ανακάλυπτε τον χώρο γύρω του. Έπιανε τα ποτήρια, τραβούσε τα γυαλιά ηλίου από το τραπέζι, ήθελε να πάρει το κινητο.

Η μαμά του προσπαθούσε να το σταματήσει απλά λέγοντας “μη”. Όταν είδε ότι δεν τα καταφέρνει ζήτησε τη βοήθεια της κυρίας στο διπλανό τραπέζι, σας παρακαλώ πείτε του “μη”.

Η κυρία προσπάθησε να βοηθήσει, αλλά μάταια. Το παιδί συνέχιζε να ζητάει τα ίδια πράγματα και δεν σταματούσε να επιμένει.

Όλο αύτο που συνέβαινε μπροστά μου με έκανε να σκεφτώ διάφορες παρόμοιες ιστορίες που έχω δει ή έχω ακούσει, “μη… η κυρία θα σε μαλώσει”, “μη… κοίτα τον κύριο θα σε μαλώσει”.

Συνήθως η κυρία και ο κύριος είναι απλοί περαστικοί.

Τα “μη” και τα “δεν” προκαλούν εκνευρισμό στα παιδιά
Πόσα “μη” εχω πεί και εγώ; Πόσα “μη” που δεν ακούστηκαν ποτέ;
Ελπίζω όχι πολλά.
Τα “μη” και τα “δεν” προκαλούν εκνευρισμό στα παιδιά. Καλό θα ήταν να ξεκινάμε θετικά τις προτάσεις μας.

Αντί να πούμε “μην παίζεις με το κινητό μου” του λέμε “πάρε αυτό το παιχνίδι να παίξεις”, δίνουμε το παιχνίδι και απομακρύνουμε το κινητό.

Όταν ξεκινάμε θετικά το παιδί δεν νιώθει ότι πάμε να του απαγορεύσουμε κάτι όποτε πιο εύκολα θα υπακούσει σε αυτό που του λέμε.

Όταν προσφέρουμε εναλλακτικές λύσεις στο παιδί μας , του δείχνουμε με τι θα είναι καλό να ασχολείται, του μαθαίνουμε τι είναι καλό να κάνει και τι όχι, χωρίς να προκαλούμε εκνευρισμό και αρνητικές αντιδράσεις.

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν, με αυτόν τον τρόπο, σίγουρα το παιδάκι μας θα είναι πιο ήρεμο και η επικοινωνία μαζί του πολύ καλύτερη.